In 1911 werd voor het eerst internationale vrouwendag georganiseerd. Deze dag staat in het teken van strijdbaarheid en het gevoel van solidariteit van vrouwen overal ter wereld. Destijds was die dag bedoeld om meer rechten af te dwingen op de arbeidsmarkt en in de democratie.

Ondertussen zijn we 110 jaar verder en kan de vraag gesteld worden of zo’n Internationale Vrouwendag nog steeds nodig is. Soms lijkt het alsof het al zo vaak over vrouwen gaat en alsof de belangrijkste strijd gestreden is. Vrouwen hebben zelf vaak het gevoel dat het welletjes is, of ‘dat we toch al veel verworvenheden hebben.’ Maar laat dat net het punt zijn. We beschouwen veel zaken nog steeds als ‘dingen die we hebben gekregen’ en die geen fundamenteel recht zijn. En daarnaast wordt er aan die stevig bevochten verworvenheden constant getornd.

De problematieken zijn zo wijdverspreid en gevarieerd dat het onbegonnen werk lijkt om ze allemaal aan te kaarten en te duiden. Onderstaande opsomming is niet exhaustief en vanuit een zeer geprivilegieerde white female gaze opgesteld. Wereldwijd is het, wat betreft de positie van vrouwen, nog erger gesteld.

‍